کلمه ی شریفه " الله " که مستجمع جمیع صفات کمالیه و ثبوتیه است ، اگر همزه اش را برداریم می شود " لله " یعنی برای خدا . که معنی ملکیت میدهد . و اگر لام اول را برداریم می شود " له " که به معنی علقه و تعلق است . اگر لام آخر را هم برداریم می ماند " ه " که اشارت به حضرت عماء مطلق و غیب الغیوب دارد . حضرتی که عنقاء مغرب است . و همین " ه " است که ذکر شریف یاهوکشان عالم گشته است . " ه " را با مد اگر بخوانیم " هو " می شود .
اسرار زیادی در این رابطه وجود دارد که حقیر اکنون به همین بسنده می کنم .
قصه ها می نوشت خاقانی // قلم اینجا رسید سر بشکست .
پس معلوم است که اسم برای مقام غیبت و ضمیر نشانگر وصول به بارگاه قرب ربوبیست .
سر این معنا را در ذکر شریفه ی " لا اله الا الله " می بینیم که بعد از مداومت بسیار تبدیل به " لا اله الا انت " می گردد !!!
" دقت شود " .
تا بعد .
درباره این سایت